از دیر باز حتی پیش از اختراع خط، بشر سعی داشته تا از راه کشیدن نقاشی به گونه های مختلف منظور خود را بیان کند. در حماسه های ایرانی نیز مواردی از این دست وجوددارند، برای نمونه در گرشاسب نامه هنگامی که جم از خشم ضحاک فراری می شود، چهره او را بر پرنیان کبود نقاشی و در سراسر کشور پخش می کنند.

در بررسی شیوه های ارسال پیام در حماسه های ایرانی ، از روش هایی مانند بر تیر کردن نامه، نگارش پیام روی خاره سنگ، ارسال پیام از راه نوشتن برمیل سنگ، پیام بر لوح لاجورد، پیام روی در، ارسال پیام از راه کندن یادگاری بر درخت و ارسال پیام از راه زدن دست کودک بر زعفران و مهر کردن نامه با آن، یاد شده است.

در ایران به منظور معرفی و اطلاع رسانی درباره کالاها و خدمات، از روشهای گوناگونی استفاده می شده است که از مهم ترین آنها می توان به روش های غرفه داری در بازارهای سنتی، استفاده از جارچی ها، نمادها و علامت های تجاری نام برد.در بازار های سنتی ایران، نوعی مشتری محوری وجود داشته است و آنها برای مشتری اهمیت ویژه ای  قائل بودند. معماری های بازار فرصت مناسبی را برای برخورداری از رفاه ایجاد می کرد و تجمع غرفه های مشابه در یک حوزه، خودنوعی تقسیم بندی حرفه ای بوده است.یک خریدار به راحتی می توانسته راسته محصول مورد نظر خود را انتخاب کرده و با کمترین میزان انرژی کالاهای مورد نیاز خود را در حجره های گوناگون مشاهده کند. بافت بازار به گونه ای بوده است که افراد با چرخاندن سر به این طرف و آن طرف می توانستند کالای خود را بیابند و به طور معمول، فروشنده در کنار حجره می نشسته تا بتواند به راحتی باافراد ارتباط رو در رو برقرار کنند (به جای اینکه ته حجره بنشینند). در درون بازارهای سنتی  تبلیغات بازرگانی به طور کاملی ارائه می شده و زمانی که افراد، کالای خوراکی می خواستند، فروشنده مقداری از آن را برای مزه کردن به مشتری میداده ، در حالی که امروزه نمی توان در خرید بسیاری از کالا ها، همیشه به اشانتیون و نمونه کالادست یافت.

اولین تبلیغات محیطی با هدف مشتری یابی در ایران از بازارهای سنتی و دکان های قصابی آغاز شده است. در گذشته رسم بر این بوده که دو طرف مغازه های قصابی را کاشی آبی می کردند، این کاشی کاری های یک دست، به مشتریان کمک میکردند تا به راحتی دکان های قصابی را در بازار پیدا کنند. در روش دیگری، برخی از چلوکبابی های سنتی، سرپوش فلزی را که روی ظرف های غذاخوری خود میگذاشتند تا هنگام حمل، غذا سرد نشود، جلوی درب مغازه آویزان می کردند تا از این طریق به مشتری خود اطلاع رسانی کنند ،  یا زیباتر از آن گوشت کوب های بزرگ چوبی بود که حلیم فروشی ها در سر درب مغازههای خود از آنها استفاده می کردند.هاون و دسته های هاون برای داروخانه ها ، جام برای میکده ها ، دندان بزرگ خونی برای دندان پزشکی ، چکش برای آهنگری و ترازوی عدالت برای نشان دادن دفتر وکیل بودند.

با  توجه به مستندات موجود، اولین روش تبلیغاتی که افراد از آنها برای رساندن پیام به یکدیگر و آگهی دادن نسبت به یک موضوع مورد استفاده قرار می دادند، رسانه های محیطی بودند.